معنای میهمانی خدای سبحان در این ماه ومیزبانی او از دوستان چیست ؟مگر همه مردم در همه اوقات ،میهمانان خدا نیستندکه بر سر سفره الهی فرود آمده اند؟
به علاوه ،پایه مهمانی بشری ،خوردنی ها وآشامیدنی هایی است که میزبان برای میهمان فراهم می کند.پس ،این چه ضیافتی است که پرهیز از خوردن وآشامیدن ،نخستین شرط آن است ؟
پاسخ این سوال ،از تحلیل واقع بینانه حقیقت انسان وشناخت بنیادهای وجودی او به دست می آید.انسان از نگاه اسلام ،ترکیبی از جسم وجان است ؛وهمان گونه که جسم انسان برای تداوم وجودش نیازمندغذاست ،هویت وحقیقت انسانی او نیازمند غذای معنوی از سنخ خوداست.
روشن است که خداوند سبحان ،میهمانی ماه رمضان را برای پذیرایی از جسم ووجودمادی دوستانش فراهم نساخته است ؛چراکه بدن آنان ،مثل همگان ،درضیافت همیشگی خداوند است.چه بسا دشمنان خدا از این سفره گسترده ،بیش از دیگران بهره ببرند.
ارزش پذیرایی از جسم وتامین خواسته های مادی،هرگزبه پای تامین نیازهای معنوی نمی رسد ،بخصوص که خداوند در سوره زخرف می فرماید:«اگر بیم آن نبود که مردم (در گمراهی )امت واحد شوند،برای خانه های کسانی که به خداوندکافرمی شوند،سقف هایی از نقره ونردبان هایی قرار می دادیم که از آن بالا بروند*وبرای خانه هایشان درها وتخت هایی که برآن تکیه زنند،قرار می دادیم*وانواع زیورهارا ،هماناهمه اینها کالای زندگی دنیایی است وسرای آخرت نزدپروردگارت برای تقوا پیشگان است *»
رسول گرامی اسلام می فرماید:«اگر نبوداین که دنیا در نزدخدابرابربا بال پیشه ای هم نیست ،هرگز در آن یک جرعه آب نیز به کافر وفاجر نمی نوشاند!
خدای متعال در میهمان سرای رمضان ،جان وروح دوستانش را به ضیافت فرا می خواند،نه بدن ووجودمادی آنان را ،واین ضیافتی است که جزاو،کسی ارزش آن را نمی داند.از این رو خداوند می فرمایدروزه از آن من است ومن خودم پاداش آن را می دهم.
از سوی دیگر ،شرایط وآداب این میهمانی ،بایدهماهنگ با ضیافت جان باشدوطعام ونوشیدنی آن ،هماهنگ با ضیافت روح وهدف از آن نیز پدیدآوردن تحول روحی وتجدید حیات معنوی انسان وتقویت بنیه روانی او باشد
مشاهده شده در کتاب درسنامه ماه رمضان اثر مجید جعفر پور29-30
آخرین نظرات