یکی از کرامات وبرکاتی که خداوندبه رسولش پیش از مبعث عنایت کرد،مقام شفیعانه ای بودکه حتی بزرگانی مانندجدش عبدالمطلب وعموی بزرگوارش ابوطالب،در مواردی آن حضرت را نزدخداوندواسطه وشفیع قرار داده وطلب حاجت می نمودندکه روایت دعای طلب باران واستجابت آن به برکت رسول اکرم صلی الله علیه وآله مشهور است .
به نقل از حلبی ویعقوبی،در سال هفتم ولادت رسول اکرم ،مردم مکه دچار خشکسالی سخت شده بودند،به طوری که برای آنان زراعتی باقی نمانده بود.مردم به عبدالملب متوسل شدندکه برای آمدن باران دعا کندواو فرزندش محمدصلی الله علیه وآله را با خود برای طلب باران بیرون آوردوبالای کوه ابوقبیس رفت .آنگاه به طرف کعبه ایستادوگفت خدایا!به حق این فرزند،برای ما باران عنایت کن .تا سه دفعه این جمله را تکرارکرد.بعد از لحظه ای باران ،باریدن گرفت وآب در کوچه های مکه سرازیر شدومردم با خوشحالی به عبدالمطلب می گفتند:خوشا به حال تو !ای پدر اهل مکه .
بدینسان خداوندبا نهادن برکات وکرامات در وجود پیامبرش،شخصیت والای اورا برای مردم آن روزگاربیشتر معرفی می نمودتا بدینوسیله،زمینه پذیرش دعوت ورسالت آن حضرت فراهم گردد.
مشاهده شده در پیامبر از ولادت تا بعثت اثر حیدر مظفری ورسی ص 128و129
آخرین نظرات