31شهریور 1359بودرئیس جمهور عراق با دستور حمله هوایی وپس از آن با لشکر کشی زمینی ،بر طبل جنگ نواخت وبا دوازده لشکر به صورت گسترده به خاک جمهوری اسلامی ایران حمله کرد.
بی ثباتی فضای سیاسی کشوردر پی اقدامات خرابکارانه ضد انقلاب وترورهای گسترده ی شخصیت های انقلابی وعالی رتبه ی نظام توسط منافقین،اوضاع کشور را به شدت بحرانی کرد.
همه محاسبات وبرآوردهای رژیم صدام،پیروزی در جنگ را نوید می داد.آمریکانیز در این میان همه ی زمینه های آتش افروزی یک جنگ تمام عیار را فراهم کرده بود.
اما سران استکبار ورئیس جمهور عراق از نقش ونفوذ رهبری ایران وقدرت ایمان واراده ی مردم ما غافل بودند.همین غفلت آنان را به یک اشتباه راهبردی انداخت ودر توهم پیروزی فرو برد!
در چنین شرایطی که دشمن با همه امکانات وحمایت ابر قدرت ها به سوی ما حمله ور شده ،با کدام نیروی نظامی ،جنگیدن ومقامت امکان پذیر است؟عقل ومنطق جنگ های کلاسیک دنیاحکم می کنددر شرایطی که امکان جنگیدن وجود ندارد،باید ناگزیر برای بقای حکومت ،به یکی از دوراه حل یارگیری سیاسی ویا تسلیم شدن متوسل شد.
انتخاب هر کدام از این دو راه حل،به عقیده ومسلک رهبر والبته همراهی مردم بستگی دارد.اما امام (ره)هوشیارانه با اتکا به خداوندواعتماد به جوانان ومردم غیرتمندایران وبا علم به سختی ها وامتیازات بالقوه ،راه سوم را با رویکردی جدیدبرگزید!
رویکردی که سرمایه ی آن ،جنگیدن با الهام از قیام خونین وجاوید عاشوراومقاومت ودفاع در سایه ی عزت وغرور دینی بود .جنگیدنی که در آن چه بکشند وچه کشته شوند پیروزند….
مشاهده شده در کتاب راز کانال کمیل اثر گروه فرهنگی شهید ابراهیم هادی ص14-15
آخرین نظرات