آدمی از آن جهت که ارجمندترین موجودهستی وجانشین خدابرزمین است از چنان استعدادوظرفیت ذاتی برخوردار است که می تواندبا تلاش خودوسیر وسلوک به سوی معبودیگانه ،پابرفرق زمین وزمان گذاشته وبه پروازدر ملکوت ،تماشای حقایق آفرینش وقرب حق نائل گردد.سلوکی این چنین موجب می شودتاآدمی گوهر گران خویشتن خویش را به نیکی بشناسدوفلسفه وجودی وهویت ذاتی خودرا در یابدواین دقیقا همان چیزی است که زندگی اورا معنامی بخشدولحظه لحظه ی حیات اوراجهت می دهدواورااز اسیرشدن در زندان سرخوردگی ،بی هویتی ،اضطراب وپوچی می رهاند.انسان با گام نهادن در مسیر خدایی زیستن وخداشدن از عمق جان در می یابدکه مقصدی بسیار بلندوارجمندپیش رودارد،مقصدی که با غوطه ور شدن در لذت های دنیایی وکام جویی های زودگذرمادی هرگز به دست نمی آید.
انسان عصر مدرن آگاهانه ویاازروی ناآگاهی به مسیری پاگذاشته که هرچه پیش تر می روداز خویشتن فاصله اش بیش تر می شود.این انسان در نهایت به دردبزرگ«خودفراموشی»می رسدوهرگاه انسان به چنین دردی گرفتار شد«معنای زندگی»راگم می کند.اگر معنای واقعی زنده بودن ،در هزار توی زندگی ماشینی ودر بن بست های مادی گم شودوبه جای آن اهداف کاذبی همچون کام جویی جنسی،لذتن طلبی،زراندوزی و….بنشیندطولی نمی کشدکه بن بست ها یکی پس از دیگری رخ می نمایندوهرکدام به بلای جانسوز آدمی تبدیل می شوند.
برای درمان«خودفراموشی»بایدهویت واقعی وگوهر گران آدمی شناخته ودرک گرددواین خوددر گروآشتی با خالق مهربانی است که فطرت آدمی را باحب وعشق بی پایان خود سرشته است .پیامبران واولیاءالهی برای آشتی با خدا وبازگشت به خویشتن خویش دستورالعمل هایی داده ونسخه های پیچیده اندکه هر کدام در جای خودبسیارموثر وکارساز است .
رمضان یکی از همین نسخه هاست واز بهترین وارجمندترین فرصت هاست که به انسان این امکان را می دهدکه خود را دریابد،استعدادوتوانایی های بی شمارخود را بشناسدوبا مبارزه با کام جوییها ولذت طلبی های زودگذر،در مسیر خدایی شدن گام بردارد.رمضان دست آدمی را می گیردواورا به مسیری می گشاندکه با نور حق روشن گردیده ومقصدی بلندتر وزیباتر را فراروی آدمی گذاشته است .
رمضان لذت با خدابودن وبرای خدابودن را به انسان می چشاندوبه او می آموزدکه لذت حقیقی آن گاه نصیب انسان می گرددکه از لذت های کاذب دست بکشد.رمضان انسان گرفتار آمده در مسابقه زراندوزی وفراموش شده در دور باطل دنیا زدگی را به خود می آوردوهمچون صاعقه ای پرتوان ،پرده های غفلت ورکود معنوی را جلو چشمان آدمی فرو می ریزدوپرتویی از ملکوت بر گوهر گرام آدکمی می افکند.از همین جاست که انسان می تواند در پرتوی رمضان ومیهمانی خدای مهربان به حقیقت گران وارجمندخود باز گردد و«معنای زندگی »وواقعیت حیات را از نو بشناسد.
رمضان اگر به درستی درک شودفصل نوینی از تقوا وپرهیزکاری را در زندگی آدمی می گشایدهمانگونه که بسیاری از رذایل ومشکلات اخلاقی را نیز اززندگی می زداید.بکوشیم تا این فرصت گرانقدر را از سر غفلت از دست ندهیم وآن گونه که شایسته وبایسته است از آن بهره مند گردیم
مشاهده شده در ماهنامه قرآنی شماره 11سال 86ص4-5
آخرین نظرات