اسم شریف حضرت موسی وکنیت مشهورش ابوالحسن وابوابراهیم ،والقاب آن جناب :کاظم ،صابر،صالح،وامین است ولقب مشهورش همان کاظم است یعنی خاموش وفروبرنده خشم چه آن حضرت از دست دشمنان کشیداما بر ایشان نفرین نکرد،حتی آنکه در ایام حبس مکرردر کمین درآمدندواز آن حضرت یک کلمه سخن خشم آمیز نشنیدند.
آن حضرت را لقب کاظم دادندبه جهت آنکه احسان می کردباهرکس که اوبدی می کردواین عادت او بود همیشه ولکن اصحابش به جهت تقیه گاهی از آن جناب به (عبد صالح)وگاهی به (.(فقیه)و(عالم)وغیرذلک تعبیر می کردندودر میان مردم به (باب الحوائج)معروف است وتوسل به آن حضرت برای شفاءامراض وبیماریهاورفع امراض ظاهری وباطنی ودردهای اعضاءخصوصادردچشم مجرب است .
کمال الدین محمدبن طلحه شافعی در حق اوفرموده است :اوست امام کبیرالقدر،عظیم الشان ،کثیر المتهجد،مجددر اجتهادمشهور به عبادات،مواظب بر طاعات،مشهور به کرامات ،شب را به روز می آوردبه سجده وقیام وروز را به آخر می رسانیدبه تصدق وصیام وبه سبب بسیاری حلمش وگذشتش از جرم تقصیرکنندگان در حقش (کاظم)خوانده شد.جزامی دادکسی را که بدی کرده بودبا او به احسان به اووکسی راکه جنایتی بر اوواردآورده به عفواز اووبه جهت کثرت عبادتش نامیده شده به (عبدصالح)ومعروف شده در عراق به (باب الحوائج الی الله)،زیراکه هرکه متوسل شده به حاجت خود رسیده .
امام عابدترین اهل زمان خودوفقیه تر از همه وسخی تر وگرامی تر بود.روایت است که شبها برای نوافل شب بر می خاست وپیوسته نماز می گذاشت تا نماز صبح وچون فریضه صبح را ادامی کردتعقیب می خواندندتا طلوع آفتاب سپس برای خدا سجده می کردوپیوسته در سجود وتحمیدبودوسربر نمی داشت تا نزدیک زوال واین دعا را بسیار می گفت :
الهم انی اسئلک الراحه عند الموت والعفوعند الحساب .
مشاهده شده در منتهی الامال شیخ عباس قمی ص 228و230
آخرین نظرات