1-حضرت موسی بن جعفر(ع)نزد قبری حاضرشدوفرمود:همانا چیزی که این اخر اواست سزاوار است که میل و رغبتی نشود به اول آن،وبه درستی که چیزی که این اول آن است، یعنی آخرتی که قبر منزل اول آن است،سزاواراست که ترسیده شوداز آخرآن.
قطب راوندی روایت کرده که حضرت عیسی(ع)صدا زد مادرخود حضرت مریم (ع)رابعداز مردنش و گفت:ای مادر!با من تکلم کن آیا می خواهی به دنیا برگردی؟گفت :بلی!برای آنکه نمازگزارم برای خدا در شب بسیارسرد و روزه بگیرم درروزی بسیار گرم،ای پسر جان من!این راه بیمناک است.روایت شده که حضرت فاطمه(ع)در وصیت خود به امیرالمونین (ع)گفت:چون وفات کردم شمامرا غسل بده و تجهیز کن و نماز بگزار بر من و مرا داخل در قبر کن و در لحد بسیار و خاک بر روی من بریز و بنشین نزد سر من مقابل صورتم و قرآن و دعا برای من بسیار بخوان ؛زیرا که آن ساعت ساعتی است که مرده محتاج است به انس گرفتن با زنده ها.
2-امام کاظم می فرماید: هر زمانی که پدید آوردند مردمان گناهانی را که یاد نداشتند،حق تعالی پدید آورد برای ایشان از بلاها چیزهایی که آنها را بلا نمی شمردند.
3-امام کاظم می فرماید:به خدا قسم که نازل می شود معونه به قدر مونه و نازل می شود صبر به قدر مصیبت و کسی که میانه روی کند و قناعت نماید نعمت بر او بماند،و کسی که تبذیر و اسراف کند نعمت از او زایل گردد،و ادا کردن امانت و راستی در گفتار،روزی بیاورد،و خیانت و دروغ فقر و نفاق آورد،و هر گاه خدا بخواهد که به مورچه شری برسد برای او دو بال برویاند آنگاه مورچه بپزد و مرغ هوا او را بخورد.
مشاهده شده در منتهی الامال اثرشیخ عباس قمی،ص256تا258
آخرین نظرات