*تدبر در قرآن
از دیگر وظایف ما در برابرقرآن تدبر در معنای آن است وخداوندنیز فلسفه نزول قرآن را نیز بر همین محور بیان فرموده است «کتاب انزلناه مبارکالیدبروا آیاته ولیتذکروا اولوالالباب»قرآن کتاب مبارکی است که ما آن را نازل کردیم تا همه در آیاتش اندیشه کنند ودانایان از آن پند گیرند.
تدبر در قرآن لازم وضروری است وچون در راستای درک معانی آن قرآن است زمینه را برای عمل به آن فراهم می سازدوباید دانست که روح والای قرآن بدون تدبر در آیات بدست نمی آید. امام علی علیه السلام می فرماید:قرائت بدون تدبر لقلقه ای بیش نیست .
اگر چه ثواب و بهره خاص خودشرا در بر دارد اما کامل نیست و به هدف منتهی نمی شود چرا که تلاوت،مقدمه درک قرآن است و درک آن نیز بدون اندیشیدن حاصل نمی شود.مسئله تدبر نکردن حکایت کسانی است که خداوند درباره ی آن ها می فرماید:"افلا یتدبرون القرآن ام علی قلوب اقفالها"آیا (منافقان)در آیات قرآن اندیشه نمی کنند یا بر دلهایشان خودمهر (جهل و نفاق)زده اند.
*عمل به قرآن
اصل برجسته و هدف غایی نزول قرآن و تعلم و قرائت و هم چنین تدبر در آن همه و همه برای عمل است چنان که خداوند می فرماید:هذا الکتاب انزلناه مبارکا فاتبعوه .این کتاب را مبارک نازل نمودیم پس،از آن تبعیت نمائید…
ولذا کسانی که به قرآن عمل نمی کنند و تنهابه قرائت آن اکتفا می کنند،در واقع به شان ومقام والایش بی احترامی کرده اند.
امام صادق (علیه السلام)درباره نتیجه کار چنین افرادی می فرماید:"رب تالی القرآن و القرآن یلعنه"چه بسا تلاوت کننده قرآن که قرآن لعنتش کند …وقتی از حضرت سوال شد آنان کیانند فرمود کسانی که قرآن را می خوانند اما به آن عمل نمی کنند به تعبیر امام صادق(علیه السلام )قرائت قرآن بدون عمل به آن به مثابه تمسخر نسبت به آیات آن است.
“من قراالقرآن من هذاه الامه ثم دخل النار فهو ممن کان یتخذ بایات الله هزوا…” کسی که قرآن را بخواند ولی به آن عمل نکند به آتش دوزخ دچار خواهد شد چرا که گویی در دنیا به تمسخر قرآن مشغول بوده است .
*کشف حقیقت قرآن
لزوم سخن گفتن از حقیقت قرآن به هدف آرمانی نزول ان برمی گردد چرا که قرائت و تلاوت قرآن بدون درک معنی ومفهوم و حقیقت ان بی فایده است و عملا زمینه را برای عمل به آن فراهم نمی سازد .به همین خاطر آنان که اهل قرآن هستند باید در راستای کشف حقیقت آن ونیز تفهیم آن به دیگران بکوشند وحقیقت آن را از برای مردم منکشف سازند،البته باید دانست که علم راسخ قرآن وتاویل و تفسیر ان در نزد اهل بیت(علیهما السلام )است.
بنابراین نمی توان بدون بهره گیری از چشمه های جوشان کلام و علوم آسمانی آن ها به حقیقت قرآن دست یافت.چنان چه امام باقر (علیه السلام)فرمود:انما اوتیناتفسیر القران و احکامه .از جمله علومی که به ما داده شده همانا علم تفسیر قران و احکام آن است.
امام صادق(علیه السلام)نیز فرمودند:"نحن الراسخون فی العلم و نحن نعلم تاویله “ما یحق راسخان در علم تفسیر قرآنیم و ما تاویل آیات آن را بخوبی می دانیم.
مشاهده شده در فصلنامه آموزشی معرفت علوی،سال 87،ص42و43.
صفحات: 1· 2
آخرین نظرات