شهادت اجرومزد جهاد است یعنی آن کس که در راه احیای دین خدا وزنده کردن ارزشهای معنوی و اخلاقی وضد ارزشها قیام واقدام می کند.
از سر شهادت میگذرد و همراه با خیل عظیم انبیا،شهدا،صدیقان وصالحان به روح ورضوان بار می یابد وبادیدن آن نعمت هاونیل به آن تنعمات آرزو می کند که ای کاش بازماندگان من می دانستندکه خداوندبامن چه کرد وچه کرامت ومقامی در انتظار من بوده است: » یالیت قومی یعلمون بما غفرلی ربی و جعلنی من المکرمین»
لذا هیچ گونه نگرانی واضطرابی برای او نیست.
امیرالمومنین علیه السلام می فرماید: مرگ درجات ومراتبی دارد که گرامی ترین درجه وبالاترین مرتبه ی آن کشته شدن در راه خداست وقسم به کسی که جان پس ابوطالب در دست وقدرت اوست،هزار ضربه ی شمشیر در راه خدا برایم آسان تر از مرگ در بستر است.
به ذات ذوالجلال سوگند که علاقه ی پسر ابوطالب به مرگ بیش از علاقه ی طفل شیرخوار به سینه مادر است.
امام عارفان علی بن ابی طالب علیه السلام که در دعای کمیل خدارا« غایه آمال العارفین» معرفی می کند چگونه رفتن وچگونه شهید شدن را به سالکان کوی حق آموخته می آموزد،سیاست و حماسه را به هم می آمیزد وبه مالک اشتر یاد آوری می کندکه: من راغب لقای پروردگارم هستم ولذا از شهادت نمی ترسم تو نیز راغب لقایش باش تااز شهادت نترسی.
سرانجام در سحرگاه نوزدهم ماه مبارک رمضان سال چهلم هجری با فریاد « فزت ورب الکعبه» این آرزو به وصال مبدل گشت وآن ادعاها تصدیق شد وجهانیان فهمیدند که عاشق شهادت ومنتظر وشایق آن چگونه معشوق خود را در آغوش گرفت.
مشاهده شده در کتاب نگاهی اجمالی به جلوه های حضرت علی علیه السلام در قرآن ونهج البلاغه اثرعباس زارعی،ص۱۱۱ تا۱۱۵.
آخرین نظرات