1-احساساتتان رابشناسید
باخودتان در شناخت احساسات اصلی خود رو راست باشید.روان شناس ها هیجان رااز یک منظربه دو دسته اولیه وثانویه تقسیم می کنند.یعنی اینکه مثلا وقتی در هنگام رانندگی ماشینی باسرعت جلوی ما می پیچداول می ترسیم و بعد عصبانی می شویم و بابوق زدن به او اعتراض می کنیم.در واقع هیجان اولیه ما ترس است،اما غالبا این احساس اولیه را نادیده می گیریم و می گوییم خیلی عصبانی شدم.در زندگی زناشویی هم این مساله به وفوراتفاق می افتد.مثلا مرد وقتی به خاطر عقب افتادن اجاره ی خانه نگران ومضطرب می شود،این پیام را به همسرش منتقل می کندکه حال و حوصله حرف زدن بااو را ندارد.زن هم از همه جا بی خبر ممکن است ازاین رفتارشوهرش برداشت های مختلفی بکند،مثلا ممکن است فکر کند همسرش او رابه اندازه کافی دوست نداردیا این که نکند با زن دیگری در ارتباط باشدو یااینکه نکند از رفتاردیشب او ناراحت شده است.بنابراین شناخت دقیق احساسات،اولین قدم برای بیان آن ها است.تا خودتان نفهمید چه حالی دارید،نمی توانید شریک زندگیتان راازاحوالات واقعی خود باخبر کنید.
2-احساساتتان را بپذیرید
بعداز شناخت احساسات گام بعدی پذیرفتن آن هاست.با خودتان مهربان باشید و به خودتان اجازه دهید به حکم انسان بودن ،احساسات بشری راتجربه کنید.هیجان های مختلف مانند خجالت،شرم،ترس یا ناامیدی همین احساسات بشری هستند که شما هم مثل هر انسان دیگری حق دارید گاهی آن ها را تجربه کنید.پذیرش احساساتتان به شما در مدیریت آن ها کمک خواهد کرد.تا وقتی که خودتان با هیجاناتتان کنار نیایید،نمی توانید توقع داشته باشید که همسرتان پذیرای احساسات شما باشد.
ادامه دارد……….
آخرین نظرات