مدرسه علمیه حضرت زینب میناب

سبک زندگی وابسته به هدف زندگی است .یعنی هنگامی که هدف مورد نظرزندگی خود رایابیم باید سبکی زندگی کنیم که به اهداف مورد نظر دست یابیم ولازمه رسیدن به سبک زندگی ،ایمان داشتن به یک لنگرگاه اعتقادی وطی طریق بندگی بر اساس آن است .

مقام معظم رهبری (دامت برکاته)خاستگاه سبک زندگی را درقرآن وآموزه های برگرفته از آن می دانند.اگر به هدف اعتقادداری که هدف انسان رستگاری وفلاح ونجاح است بایدبه سبک زندگی اهمیت دهیم.سبک زندگی را منطبق با قرآن قرار دادن

سبک زندگی به معنای شیوه زندگی خاص یک فرد،یک کروه ،یا یک جامعه است .سبک زندگی مجموعه ای ترکیب یافته از آداب است .آد اب جمع کلمه ادب وادب به معنی ظرافت در رفتار.مثلادرسخن گفتن آدابی رعایت شودکه نتیجه ای خوشیاندومورد پسند بر جای گذارد.

رضایتمندی در سبک زندگی توحیدی ،توام با خوشیندی دنیوی واخروی انسانی والهی است وکامل ترین نوع رشدوبالندگی را به همراه دارد.

سبک زندگی مهدوی:

شیوه زندگی کردن است که تجلی گر زندگی منتظرانه وبر گرفته از الگوی جامعه مهدوی در راستای رسیدن به جامعه وموعودوآرمانی است .مهدویت وانتظارسرمایه معنوی است که می تواندمنبع وفسادمعارف وسبک ها ومدل های مطلوب برای زندگی فردی واجتماعی وآینده نگر باشدوبه همین جهت می تواندتاثیرخاصی بر شیوه زندگی منتظریعنی نشست وبرخاست ،اندیشیدن،کارکردن ،دانش آموختگان ،ارتباط با مردم …..داشته باشد.

به کارگیری باورهای دینی وپیروی واقعی از الگوهای رفتاری اسلامی ،مهم ترین سرمایه معنوی برای اصلاح ورشدجامعه داشتن سبک زندگی دینی آموزه های مهدویت وانتظاراست .

امام محوری ،اصلی ترین ویژگی سبک زندگی محوری است .امام محوری یعنی زندگی ای که امام زمان محور شکل گیری وپبات وتعادل ومحور آن است .بهترین راه تشکیل سبک زندگی با محوریت امام زمان این است که بدانیم او شاهدوناظر اعمال ماست.

ویژگی دوم سبک زندگی مهدوی انتظار پیوسته وپویااست .منتظر خود را آماده می کندکه روز موعودرا در نظر بگیردورفتارهاوبرنامه های خود را بر این اساس تنظیم می کندوشیوه مناسب زندگی خود را بر اساس آمادگی وانتظارمداوم سامان می دهند .

اخلاق نبوی (صلی الله علیه وآله)آن قدر عظیم است که قلم را یارای نوشتن آن نیست وکاغذ را که بار سنگین نوشتار بر عهده گیرد،با توجه به نیاز جامعه ی اسلامی به الگوپذیری از آن حضرت واقتداکردن به ایشان در شئونات وکارهای مختلف زندگی ،نیاز به داشتن سیره وروش عملی به کار گرفته شده توسط آن حضرت است .بدون شک مطالعه در اخلاق وحسن سلوک پیامبر (صلی الله علیه وآله)وآشنایی بیشتر با ابعاد گوناگون شخصیت ایشان بهترین الگوبرای نخستین خانوادگی ،شهروندی ،وسیاسی و….است .پیامبر (صلی الله علیه وآله )با طبقات مختلف مردم مانند خانواده ،کودکان،جوانان ،وتمام اقشار مردم به تعامل می پرداختند.مداراومهربانی ،گذشت ،تواضع ،وادب معاشرت از ویژگی های اخلاق رسول الله (صلی الله علیه وآله )است .

پیامبر امورخانواده:

حضرت با خانواده ی خود با عطوفت وعدل رفتار می کردوترجیح بین آنها قائل نمی شدودر مسافرت ها هر کدام از آن ها که قرعه به او اصابت می کردرا همراه می برد.اوهرگز خشنونت اخلاقی نداشت ،خاصه در مورد زنان ،نهایت رفق ومدارارا به کار می بردوتند خویی وبد زبانی بعضی از آنان را تحمل می نمود،تا بدان جا که بعضی از آن ها گستاخی را به جایی رسانندکه اسرار داخلی اورا فاش ساختندوبا توطئه چینی وتبانی ،آزارش دادندوآیاتی از قرآن در توبیخ وتهدیدآنها نازل شد.

پس از جنگ با بنی نظیر وبنی قریظه بعضی از همسران آن حضرت به تصور این که حالا دیگر گنجینه های یهود به تصرف رسول اکرم (صلی الله علیه وآله)در آمده است ،به فکر زندگانی اشرافی وتجملی افتاده وتقاضای زروزیور کردند،اوکهن می خواست عدالت اجتماعی را فدای هوس زنان کند وبیت المال را مورد استفاده خصوصی قرار دهد ،از قبول تقاضایشان امتناع ورزیدوسخنان درشت آن ها را نشنیده گرفت .

خداونددرسوره احزاب آیه 28و29می فرماید:ای پیامبر به همسرانت بگو:اگر زندگی دنیا وزرق وبرق آن را می خواهیدبیاییدبه هدیه ای شما را بهره مند سازم واگر شما خداوپیامبرش وسرای آخرت را می خواهید،خداوندبرای نیکوکاران شماپاداش عظیمی آماده ساخته است .

اهتمام به کارهای خانه:

حضرت با وجود مسئولیت های خطیراجتماعی که تمام مسائل ومشکلات یک جامعه ی نو بنیاداسلامی را در بر می گرفت پس از فراغت از امور اجتماعی وقتی وارد منزل می شدنددر تمام کارها،از درست کردن غذا تا جاروکردن خانه ولباس شستن کمک می کردند.حضرت در خانه کفش ولباس خود را وصله می کرد،در رامی گشود،شیر گوسفندوشتر می دوشید،همراه خادم خانه گندم آرد می کردواگر خدمتکار خسته می شد به او کمک می کردووسایل وضوی خویش را خودبر می داشت ومی گذاشت .

مشاهده شده در تحقیق پایانیخلق نبوی اثر رقیه شهسواری ص50و52

خداوند در سوره کهف آیه 18می فرماید:

گویی تو می خواهی جان خود را بر باد دهی وخویشتن را از شدت اندوه ،هلاک کنی که چرا آنها به این کتاب آسمانی ایمان نمی آورند.

از این آیات به خوبی استفاده می شود که رهبران الهی بیش از آن چه تصور شود،از گمراهی مردم رنج می بردند،به ایمان آن ها عشق می ورزیدندواز اینکه می دیدندتشنه کامانی در کنارچشمه ی آب زلال نشسته اندواز تشنگی فریاد می کشند،ناراحت بودند،اشک می ریختند،دعا می کردند،شب وروز تلاش وکوشش داشتند،در نهان وآشکار تبلیغ می کردند.

از این که مردم راه روشن وراست را گذاشته وبه بی راهه می رفتند،غصه ای جانکاه که گاهی آن ها را تا سر حد مرگ پیش می برد!گاه این حالت اندوه به قدری شدید می شد که جان پیامبر(صلی الله علیه وآله)به خطر می افتادوخدا اورا دلداری می داد.

بررسی اوضاع واحوال دوره امام کاظم نشان می دهدکه هر گونه اقدام حادوبرنامه ای که حکومت منصوراز آغاز روی آن حسایت نشان بدهد صلاح نیست،از این رو امام کاظم دنباله برنامه علمی پدرراگرفت وحوزه ای نه به وسعت دانشکاه جعفری تشکیل دادوبه تربیت شاکردان بزرگ ورجال علم وفضیلت پرداخت .

سیدبن طاووس می نویسد:

گروه زیادی یاران وشیعیان امام کاظم علیه السلام ورجال خاندان هاشمی در محضر آن حضرت گردمی آمدندوسخنان گهرباروپاسخ های آن حضرت به پرسش های حاضران را یاداشت می نمودندوهر حکمی که در مورد هر پیش آمدی صادر می نمود،ضبط می کردند.

سید امیر علی می نویسد:

در سال 148امام جعفر در شهر مدینه در گذشت،ولی خوشبختانه مکتب علمی اوتعطیل نشد،بلکه به رهبری جانشین وفرزندش موسی کاظم عیه السلام شکوفایی خودراحفظ کرد.

موسی بن جعفرنه تنهااز نظرتمام دانشمندان ورجال علمی آن روز را تحت الشعاع قرار داده بود،بلکه از نظرفضائل اخلاقی وصفات بر جسته انسانی نیز زبانزدخاص وعام بود،به طوری که تمام دانشمندانی که با زندگی پر افتخارآن حضرت آشنایی دارند،در برابرعظمت شخصیت اخلاقی وی سر تعظیم فرودآورده اند.

ابن حجرهیتمی دانشمندومحدث مشهورجهان تسنن ،می نویسد:

موسی کاظم وارث علوم ودانش های پدرودارای فضل وکمال اوبود.وی در پرتو عفو وگذشت وبردباری فوق العاده ای که (در رفتاربا مردم نادان )از خود نشان داد،کاظم لقب یافت ودر زمان او هیچ کس در معارف الهی ودانش وبخشش به پایه او نمی رسید.

مشاهده شده در کتاب سیره پیشوایان اثرمهدی پیشوایی ص 433-435