مدرسه علمیه حضرت زینب میناب

خداوند در سوره کهف آیه 18می فرماید:

گویی تو می خواهی جان خود را بر باد دهی وخویشتن را از شدت اندوه ،هلاک کنی که چرا آنها به این کتاب آسمانی ایمان نمی آورند.

از این آیات به خوبی استفاده می شود که رهبران الهی بیش از آن چه تصور شود،از گمراهی مردم رنج می بردند،به ایمان آن ها عشق می ورزیدندواز اینکه می دیدندتشنه کامانی در کنارچشمه ی آب زلال نشسته اندواز تشنگی فریاد می کشند،ناراحت بودند،اشک می ریختند،دعا می کردند،شب وروز تلاش وکوشش داشتند،در نهان وآشکار تبلیغ می کردند.

از این که مردم راه روشن وراست را گذاشته وبه بی راهه می رفتند،غصه ای جانکاه که گاهی آن ها را تا سر حد مرگ پیش می برد!گاه این حالت اندوه به قدری شدید می شد که جان پیامبر(صلی الله علیه وآله)به خطر می افتادوخدا اورا دلداری می داد.