اولین سوالی که مطرح می شود این است که آیا اصل مذاکره با مخالفان و دشمنان و منافقان و اهل کتاب جایز است یا خیر؟آیا قرآن حکیم به این مساله اجازه داده یا خیر؟
در جواب این پرسش باید گفت :
1-حدود280بار در قرآن کلمه (قل)تکرار شده که عمده آن دستور به برقراری ارتباط کلامی و مذاکره با دشمنان و منافقان و اهل کتاب است.اگر صحبت کردن باآنان در هر شرایطی مردود بود و اصلا مورد تایید خداوند نبود هیچ وقت پیامبرش را مامور به تکلم باآنان در قالب جواب یا پرسش نمی کرد
2-معارف بلند قرآنی که گاهی در قالب نقل تاریخ انبیا و قصه زندگانی آنان وپیروانشان آمده ،دلالت بر برقراری مذاکرات فردی و جمعی ،باانواع و اقسام روش های رایج در آن زمان بوده است
3-اگر مذاکره انبیا بامخالفان شان،امر الهی و مورد تایید خداوند متعال نبود هیچ گاه در قرآن نقل نمی شد و مامور به عبرت گیری از آنان نبودیم.
آخرین نظرات