در مباحث معاشرتی ،نحوه استفاده از قدرت شنوایی وبه تعبیر دیگر خوب شنیدن ودرست گوش دادن ،نقش مهمی دارد .بی اعتنایی به حرفهای گوینده ،نشان بی ادبی است .بر عکس ،حسن توجه وابراز علاقه ،علامت ادب وتربیت اجتماعی وبها دادن به موقعیت انسانی مخاطب وگوینده به شمار می آید .
رسول خدا به حرفهای دیگران گوش می داد،حتی به سخن آنان که بیمار دل بودندواز روی اغراض شوم،حرفهایی می زدند.پیامبر صلی الله وعلیه وآله ،دوگوش شنوا برای آنان بود ،تا حدی که آنان به ستوه می آمدندواز روی طنز می گفتند:«اوگوش است »خداوند دستور می دهدکه به آنان بگواگر گوش هم هست برای شما گوش خوبی است ،به خدا ایمان دارد وبه حرفهای مومنین نیز باور دارد.«یقولون هو اذن قل اذن خیر لکم یومن بالله ویومن للمومنین».
آنان از روی آزار ،لقب «گوش »به رسول می دادند تا او را خوش باور ،ساده لوح وسطحی قلمداد کنند.
مشاهده شده در اخلاق معاشرت اثر استاد محدثی ص 140
آخرین نظرات