پیامبراکرم صلی الله علیه وآله واهل بیت گران مایه ایشان،رسالت سنگینی در حوزه تربیت اقشار جامعه دارا بودند.
آنان علی رغم تمام مشکلاتی که برسرراه انجام این مسولیت وجود داشته،توانسته اندبه تادیب وتربیت چهره هایی اقدام ورزندکه هریک محورالتزام به اصول اسلامی وچراغ هدایتی برای نسل های دیگرند.
نمونه بسیارروشن آن،بلال حبشی است.
تادیب وتربیت چنین همراهانی،درعصری که هیچ اثری از ابزارهای جدیدی چون مدرسه ودانشگاه،رایانه واینترنت ونشان دهنده عمق تربیت پیامبروخاندان عظیم الشان ایشان می باشد.
بی گمان اهتمام اهل بیت علیهم السلام به تربیت مشتاقان معارف اسلامی،مهم ترین بخش از ابعاد تربیتی آنان به شمار می آید.
نقل است که بوعلی سینا شاگردی راتربیت کرده بود که علاقه زیادی به استاد خودداشت وپیوسته به خدمتش خرسند بود.
روزی شاگرد رو به استاد کردوگفت:چراشما با وجود این همه معلومات،ادعای نبوت نمی کنید؟
ابن سینا پاسخ وی را نداد وآن رابه وقتی دیگر موکول کرد.مدتی گذشت.
استاد در یک شب بسیار سرد زمستانی،شاگرد خود را طلب نموده،گفت:برایم مقداری از بیرون آب بیاور.
شاگردشروع به بهانه تراشی کردواز انجام درخواست استاد طفره رفت.
در همین هنگام صدای موذن از گلدسته مسجد برخاست.
ابن سینا به شاگردش گفت:تفاوت من باپیامبردر همین نکته است؛من در حالی که استادتو هستم ودر قید حیات به سر می برم،وقتی از تو انجام کار کوچکی را می خواهم،از من تبعیت نمی کنی،اما این موذن در این شب سرد زمستانی،بستر گرم خود را رها نموده تادستور پیامبری را جامه عمل پوشاندکه حتی یک بار نیز در طول عمرش او را ندیده است.
مشاهده شده در کتاب نقش اهل بیت در تبیین معارف اسلامی،اثرمحمدرضاایزد پور،ص127تا129.
آخرین نظرات