4ترجیح مصرف کالای داخلی بر کالای خارجی:
پرواضح است که مردم حق استفاده از کالای با کیفیت را دارند،ولی ترجیحاباید کالای داخل را مصرف کنندواین امر نیازمندتحکیم نگاه علمی است ،به نحوی که دست اندرکاران عرصه تولید،دولت ودانشگاهها حلقه ارتباط صمیمی وتعامل پایداری را باید با یکدیگرداشته باشند.زیرا صیانت از اعتبار دولت داخلی در عرصه جهانی وظیفه ملی واسلامی است،ومنافع زودگذرنباید منفعت ملی را به خطر بیندازد.
سیاستی که بعداز جنگ تحمیلی به عنوان استراتژی صنعتی غالب در ایران دنبال شد،جایگزینی واردات بود که هر چند در رشداقتصادی به واسطه ورود کالاهای سرمایه ای وواسطه ای بی تاثیر نبود،اما عملا نتیجه ای جز وابستگی به کالای خارجی نداشت .شرکت های چند ملیتی ،که طیف گسترده ای از کالاهای خوداز پودر لباسشویی گرفته تا اتومبیل،به نام محصولات وطنی تولید می کردند وبه فروش می رساندند،علاوه بر اینکه مردم را به شدت مصرف زده نمودند،باعث شدندصنایع کشور ،که عمدتا تولید کننده دکالاهای مصرفی بودند ،بهشدت به کالاهای واسطه ای وسرمایه ای شرکت های چند ملیتی وکشور مادر (عمدتا آمریکا)وابسته شوند.
5مصرف متعادل وپرهیز از اسراف وتبذیر:
اسراف به معنای تجاوز از حدوتبذیربه معنای ریخت وپاش ،هر دو به لحاظ اسلامی رفتاری ناپسند ومضموم هستند.جامعه ای که این رفتار مصرفی را داشته باشد،دچار اختلال در فرآیند انباشت سرمایه می شود ونمی تواند رشد اقتصادی خودرا به مطلوب برساند.مصرف نامتعادل در سطح خانوار،که عمدتا در جامعه ی ایران به تجمل گرایی ،لوکس گرایی واستفاده از کالاهای وارداتی منجرمی شود،فرایندانباشت سرمایه های خردرا دچار اختلال می سازد ودر نهایت ،رشدکشور را متوقف ووابسته به نفت خواهد کرد
ادامه دارد…..
صفحات: 1· 2
آخرین نظرات