این مناجات ،مناجات معروفی است واهلش به خاطرآن با ماه شعبان مآنوس شده وبهمین جهت منتظر ومشتاق این ماه هستند.
این مناجات شامل مطالب اساسی در مورد چگونگی معامله بندگان با خدای بزرگ بوده و آداب خواستن ،دعا و طلب آمرزش از او را،آنگونه که شایسته است، بیان می کند. واستدلالهای جالب توجهی جهت امیدوار شدن به درگاه خدا که با مناجات با او مناسب است، در بر دارد. وبروشنی ،ملاقات،نزدیکی و دیدن خدا را معنی می کند و به این ترتیب شبهه های سالک، شکهای منکر و وحشت اهل شک را بر طرف می کند.و نیز اشاره ای به شناخت نفس و این که شناخت آن باعث شناخت پروردگار است دارد بنابر تفسیر بعضی از فرازهای آن توسط یکی از بزرگان اهل معرفت.
تمام کلام این که این مناجات، از اعمال مهم این ماه است، و نه تنها ماه ، که سالک نباید بعضی از فرازهای آن را در طول سال ترک کند و در قنوتها و سایر حالهای عالی خود، خیلی با آن مناجات نماید و وقتی که می گوید:«و دیدگان قلبهای ما را با نور نگاه آن به حضرتت روشن بفرما تا آنگاه که چشمهای دل پرده ها و مانع های نوری را پاره کرده و به معدن بزرگی برسد و رئحهای ما به عزت پاکیت وصل شود»از گفته خود غافل نباشد. و تامل کند، آیا قلب او چشم دیدن نور را دارد؟پرده های نوری چیست؟و معدن بزرگیی که در پوشش پرده های نوری می باشد ،کدام است؟ تا بداند چه می گوید و از پروردگارش چه می خواهد. چون کسی که نمی داند از خدا چه می خواهد نمی توان گفت:فلان چیز را خواسته؛بلکه باید گفت:الفاظی را به زبان آورده است.خداوند در قرآن می فرماید:«ای کسی که وقتی او را بخوانند، به داد بیچاره رسیده و گرفتاری او را بر طرف می کند» و می فرماید:«بخوانید مرا تا اجابت کنم شما را.» نیز می فرماید:«از فضل خدا بخواهید ، زیرا خدا با شما مهربان است.» و نمی فرماید: الفاظ را بزبان آورید.
بهر حال این مناجات بزرگی است و یکی از ارمغان های آل محمد «صلی الله علیه و آله وسلم»می باشد که بزرگی آن را کسی که قلب سالم و گوش شنوایی داشته باشد، درک می کند.و اهل غفلت از درک فواید و نورهای آن بی بهره اند.
مشاهده شده در کتاب المراقبات اثر آیت الله حاج میرزا جواد ملکی تبریزی(ره)،ص 166
آخرین نظرات