ابن عباس و على بن الحسين (ع) گفته اند:
اين آيه «از مردم كسى است كه جان خود را در راه رضاى خدا مىفروشد و خداوند به بندگان مهربان است.» در باره على (ع) نازل شده است.
ابن عباس مىگويد: هر آيه يى كه در آن يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا است، مصداق كامل و فرد مشخص و امير آن على (ع) است.
ابن عباس گفته است: به خدا سوگند، منظور از صالح المؤمنين على است و خداوند مىفرمايد: خدا خود و جبريل و مردان صالح با ايمان و فرشتگان ياور و مددكار پيامبرند.
همچنين ابن عباس مىگويد: اين گفتار خداوند كه مىفرمايد «از خداى بترسيد و با راستگويان باشيد» منظور از راستگويان على است.
در آيه ديگرى كه مى- فرمايد «كسى كه به راستى آمد و كسى كه او را تصديق كرد» محمد (ص) و على (ع) هستند.
در باره اين آيه كه «همانا و به درستى كه تو بيم دهنده يى و براى هر قوم راهنمايى است»، على (ع) فرموده است: راهنما منم .
ابن عباس میگويد، پدرم عباس بن عبد المطلب افتخار كرد و گفت: من عموى محمد (ص) و داراى منصب سقايت و آب رسانى به حاجيان هستم و از على برترم. شيبة بن عثمان بن طلحه هم گفت: من كعبه را آباد میدارم و پرده دار كعبه ام، پس من از على برترم. در همان حال كه آن دو چنين مىگفتند، على شنيد و فرمود كه من از شما برترم، زيرا در راه خدا جهاد مىكنم، و خداوند اين آيه را نازل فرمود: «آيا مرتبت سقايت و آب رسانى به حاجيان و تعمير كردن مسجد الحرام را با مقام آن كس كه به خدا و روز قيامت ايمان آورده و در راه خدا جهاد مىكند برابر مىدانيد؟ هرگز در نزد خداوند يكسان نخواهند بود.» .
از امام باقر (ع) هم نزديك به همين مضمون روايت شده است. ابن عباس گفته است: منظور از مصداق كامل آيه وَ تَعِيَها أُذُنٌ واعِيَةٌ (گوش شنواى هوشمندان اين و پند و اندرز را تواند شنيد) على (ع) است.
پیامبر صلی الله وعلیه وآله فرموده اند: اى على! من از خداوند مسألت كردم كه گوش ترا گوش شنوا قرار دهد و خداوند پذيرفت. همچنين ابن عباس میگويد: «همانا كه از خداوند، بندگان عالم او میترسند.»
على از خداوند میترسد و بيم دارد و به تمام امورى كه خداوند واجب كرده است عمل مىكند و در راه او جهاد مىكند و چون براى جنگ در صف میايستد، همچون بنيان استوار است كه خداوند مىفرمايد: «همانا كه خداوند دوست دارد كسانى را كه در راه او صف كشيده، همچون بنياد استوار میايستند.»
على در هر كارى در صدد كسب رضايت خدا و رسول خداست و پيش از او هيچ كس مشركان را نكشته است. امام باقر (ع) در باره آيه «و كسى كه پيش او علم كتاب است» فرموده است: منظور على (ع) است كه علم همه كتابهاى اول و آخر پيش اوست .
امام باقر (ع) در مورد اين آيه كه میفرمايد: «و آنگاه بهشتيان، دوزخيان را ندا كنند كه ما آنچه را خداى ما به ما وعده داده بود به حقيقت دريافتيم، آيا شما هم آنچه را كه خدايتان وعده داده بود دريافتيد؟ گويند: آرى. در اين هنگام منادى ندا میكند ميان ايشان كه لعنت خدا بر ستمكاران.» گويد آن موذن و منادى على (ع) است.
مشاهده شده در کتاب روضه الواعظین اثر فتال نیشابوری ،محمد بن احمد،ترجمه مهدوی دامغانی ،صص 179-176
آخرین نظرات