گریه همانند خنده یکی از نعمتهای بزرگ الهی به انسان است امام علی علیه السلام می فرماید:«گریه چشمها وخشیت قلبها ناشی از رحمت الهی است ،پس هر وقت آن را یا فتید ،دعا کردن راغنیمت شمارید»
در روایت آمده است :وقتی ابراهیم {پسر پیامبرصلی الله علیه و اله}وفات کرد،پیامبر(ص) گریه کردتا جایی که اشکش برمحاسن مبارکش جاری شدبه آن حضرت عرض شد :ای رسول خدا،از گریه کردن نهی می کنی ،ولی خود گریه می کنی؟ فرمود:این گریه نیست،بلکه رحمت است.
گریه ،سرمایه انسان درجنگ با دشمن درون ،اظهار زبونی و زاری در برار لطف بی کران الهی،اظهار نیازمندی و ابراز فقر در برابرغنی مطلق و رحمت واسعه حق ثعالی،خصلت و شیوه جویندگان کمال مطلق و نشانه زنده بودن قلب آدمی است.
چشمی که گریه ندارد ،مهرو سوز ندارد و کسی که مهر وسوز ندارد قلبش مرده است،پیامبر اکرم می فرماید:از جمله شقاوقت (قلب) ،خشکی چشم است.
گریه، زبان گویای دل است و ریزش اشک از چشمان ،گویای احساسات ،علایق و تمایلات درونی گریه کننده می باشد.گریه،مظهر شدیدترین حالات احساسی انسان است. با فرا رسیدن عزای سیدالشهدا(علیه السلام) ،عالم و آدم و زمان وزمین سوگوار و گریان می گردد.
امام باقر (علیه السلام)می فرماید:انس وجن و پرندگان ووحشیان برحسین بن علی (علیه السلام) آنقدر گریستند تا اشکشان روان شد.
برگرفته از تبلیغ در محرم اثر:حسین ملانوری چاپ دوم
آخرین نظرات