تقوای الهی؛
خداوند«فرقان»و«مخرج» را حاصل تقوای خدادادی می داند. انسان برای اینکه به بصیرت و روشنگری واقعی برسد می بایست با مهار نفس خود هر گونه ناپاکی را از خود بزداید و تقوای فطری پیشه کند.هنگامی که تقوای فطری که مقتضی پرهیز از پلیدی و ناپاکی هاست.در انسان وجود داشته باشد، آن گاه است که هدایت الهی از طریق وحی و الهام در وی تاثیر گذار خواهد بود و اهل ایمان به خدا و پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم)و قرآن می شود و درهای بصیرت بر روی وی گشوده می شود و چشم و دلش به گونه ای دیگر به مسایل می نگرد و تحلیل و تبیین کرده و توصیه هایی را صادر می کند.
از نظر قرآن بصیرت و روشنگری ،بینش ونگرش درست و صحیحی است که آدمی با این امور می تواند آن را به دست آورد؛بنابراین کسانی که به وسیله اعضا و جوارح خویش تنها در اندیشه پاسخ گویی به خواسته های نفسانی هستند،نمی توانند به بصیرتی دست یابند که حقایق را بر آنان منکشف سازد و آنان را نسبت به کار درست از نادرست آگاه و هوشیار کند و قدرت تشخیص شان را افزایش دهد و در نهایت از کار نادرست باز دارد.
خداوند از ایمان به عنوان مهم ترین عامل دست یابی انسان به قدرت تشخیص حق از باطل و درست از نادرست یعنی بصرت اشاره می کند و تقوا را از مهم ترین عوامل تحقیق بخش بصیرت و روشن دلی در آدمی بر می شمارد.
مشاهده شده درفصلنامه صالحین ،ص 58
آخرین نظرات