در سال ششم هجری،امام حسن وامام حسین(ع)بیمار می شوند.پیامبر(ص)از امام حسن وامام حسین(ع)عیادت می کنندوامیرالمومنین(ع)می فرمایند:اگر در مورد فرزندانت نذری کنی خداوند آن ها را شفاءخواهند داد.
امیرالمومنین(ع)فرمودند:سه روز به شکرانۀشفای آن ها روزه خواهیم گرفت.حضرت زهرا(س)نیز همان نذر را نیت کردند.امام حسن وامام حسین(ع)نیز که کودک بودند،گفتند:ما هم سه روز،روزه خواهیم گرفت.فضه هم که خادمۀآن ها بود،همین نذر را کرد.
خداوند آنان را شفا داد وآن ها از روز بعد،شروع به روزه گرفتن کردند.حضرت علی(ع)از یکی از همسایگان که در کار نخ وپشم بود،مقداری پشم همراه با مقداری جو گرفتند تا که حضرت زهرا(س)پشم ها رابریسد وجای دست رنج خود از آن جو ها برای پختن نان استفاده کنند.
حضرت زهرا(س)یک سوم آن ها را آرد کردندوپنج قرص نان پخته وبرای افطار در سفره گذاشتند.مسکینی درب خانه را زدو تقاضای کمک کرد.آنان نان ها را به مسکین[وخانواده او]دادندو خود تنها با آب افطار کردند.
روز دوم حضرت زهرا(س)یک سوم دیگر از جوها را آرد کرده وپختند.در شب دوم یتیمی به در خانۀاهل البیت(ع)آمد وآن ها نان ها را به ایتام دادند وخود با آب افطار کردند.
روز سوم هنگام افطار اسیری آمدوهمان تقاضا را کردو آنان غذای خود را بهاو دادند وبعد همراه با امام حسن وامام حسین(ع)در حالی که از گرسنگی می لرزیدند خدمت رسول خدا(ص)رسیدند،پیامبر(ص)فرمودند:برای من سخت است شما را در این حالت ببینم.وحضرت زهرا(س)را دیدند که در محراب عبادت هستند وچشمانشان از گرسنگی فرو رفته استودر این حالت جبرئیل نازل شدوسوره ی دهر را نازل کردند:"هَل اَتی الاِنسانِ حینُ مِنَ الدَّهرِ لَم یَکُن شَیئََا مَذکُورََا…*یُوفُونَ بِالنَّذرِ وَ یَخافُونَ یَومََا کانَ شَرُّهُ مُستَطیرََ*وَیُطعِمُونَ الطَّعامَ عَلی حُبِّهِ مِسکینََا ویَتیََما واَسیرََا*اِنَّما نُطعِمُکُم لِوَجهِ اللهِ لا نُریدُ مِنکُم جَزاءََ وَلاشُکُورََآ “
وسپس جبرئیل از اسمان کاسۀبزرگی را مملو از غذای بهشتی بود برای آنان آورد وآنان میل فرمودندوسیر شدند وپیامبر اکرم(ص)را شکر کردند که مانند مریم(س)در خاندان او هست که ” کُلَّما دَخَلَ عَلَیهما زَکَرِیَّا الِمحرابَ وَ جَدَ عِندَها رِزقََا “وآن ظرف نزد امام زمان(عج)است که در آن تناول می کنند"وهی الجفنه الّتی یاکل منها القائم “
مشاهده در کتاب درسنامه ایام غدیریه/عباس شواخی/ص87-88.
آخرین نظرات